Πρωθυπουργός με αυτοδυναμία, λέει. Μόνο που, αντί να βάλει «το μαχαίρι στο κόκαλο», προτίμησε να το βάλει στον λαιμό του λαού — κι αφού πρώτα του πήρε το ψωμί, τώρα του παίρνει και το νεράκι.
Το μοντέλο της ΔΕΗ έδειξε τον δρόμο: ακρίβεια, καρτέλ, ξεπούλημα. Από τους «σωτήρες» της αγοράς ρεύματος περάσαμε στα πιο ακριβά τιμολόγια στην Ευρώπη. Και τώρα, ο ίδιος «δρόμος ανάπτυξης» οδηγεί κατευθείαν στις πηγές του Αχελώου, μόνο που αυτή τη φορά το νερό δεν θα πίνεται — θα διαπραγματεύεται.
Η ΕΥΔΑΠ γίνεται «επένδυση». Το νερό — ναι, το νερό — μπαίνει στο χρηματιστήριο. Μετοχές, ποσοστά, fund, χαρτοφυλάκια… Κι εμείς, οι απλοί πολίτες, θα πληρώνουμε το δροσερό ποτήρι μας στο όνομα των κερδών του Πόλσον, του ίδιου «σωτήρα επενδυτή» που από το 2014 πίνει στην υγειά μας.
Το project “Aquarious” — ή όπως θα έπρεπε να λέγεται, “Αqua-greedy-us” — υπόσχεται «επανεκκίνηση». Όχι, όμως, για τους πολίτες, αλλά για τους golden boys του Κυριάκου Μητσοτάκη. Γιατί αυτοί ξέρουν να «τρέχουν το νερό» προς τις σωστές κατευθύνσεις — προς τα offshore τους.
Κι ενώ οι ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ και η νέα Ανώνυμη Εταιρεία του Αέρα και της Βροχής Α.Ε. ετοιμάζονται να μπουν στα ταμπλό, ο λαός θα μετράει σταγόνες και ευρώ.
Γιατί στο τέλος, τίποτα δεν θα είναι δημόσιο, τίποτα δεν θα είναι κοινό.
Το νερό θα έχει τιμή.
Ο αέρας θα έχει ΦΠΑ.
Κι εμείς, αν συνεχίσουμε έτσι, θα χρειαστούμε επενδυτή για να ανασάνουμε.
