Για όσους νόμιζαν ότι τα ελληνικά σκάνδαλα έχουν όριο, ο ΟΠΕΚΕΠΕ έρχεται μεγαλόπρεπα να τους διαψεύσει: νέα επεισόδια γελοιότητας βγαίνουν στην επιφάνεια, αυτή τη φορά από τη Χίο. Εκεί, κτηνοτρόφοι που είδαν τα βοσκοτόπια τους να γίνονται στάχτη το 2023, ανακαλύπτουν τώρα ότι, σύμφωνα με τα αλάνθαστα κρατικά συστήματα, τα καμένα χωράφια τους… ανήκουν σε συναδέλφους από Κρήτη και Λήμνο. Τυχαίο; Μάλλον τόσο τυχαίο όσο και οι φορολογικές δηλώσεις κάποιων «τυχερών».
Δεκαοκτώ οικογένειες βρίσκονται στον αέρα, χωρίς ούτε αποζημίωση ούτε βοήθεια. Το κράτος, πάντα μπροστάρης στην καινοτομία, έχει εφεύρει την περίφημη «τεχνική λύση»: όταν δεν ξέρεις τίνος είναι κάτι, δηλώνεις ότι είναι όλων και κανενός ταυτόχρονα. Και φυσικά, οι αιτήσεις των Χιωτών απορρίπτονται σαν να ζητούσαν καφέ σε δημόσια υπηρεσία μετά τις 11:00.
Η δικηγόρος Εριέττα Ειρήνη Νταούτη προσπάθησε να εξηγήσει το αυτονόητο: ότι δηλαδή κάποιος εδώ κλέβει χωράφια σε ψηφιακή μορφή, αλλά φαίνεται πως μιλάει σε τοίχους. Κι αυτοί οι τοίχοι δεν είναι απλοί – είναι τσιμεντένιοι, οπλισμένοι με κρατική αδιαφορία δεκαετιών.
Γιατί, όπως λένε και οι ίδιοι οι κτηνοτρόφοι, το πρόβλημα δεν είναι καινούργιο. Το φωνάζουν δύο χρόνια τώρα, αλλά από φαίνεται, οι υπεύθυνοι έχουν αλλεργία στην επίλυση προβλημάτων και προτιμούν να τα αφήνουν να σαπίζουν μέχρι να βγουν στα δελτία ειδήσεων.
Έτσι, για ακόμη μια φορά, σε αυτή τη χώρα που ειδικεύεται στο να μετατρέπει τα απλά σε περίπλοκα και τα αυτονόητα σε σενάρια επιστημονικής φαντασίας, οι πραγματικοί άνθρωποι μένουν με τα χέρια άδεια, βλέποντας τις ζωές τους να καίγονται μαζί με τα χωράφια τους. Δόξα και τιμή στην ελληνική γραφειοκρατία, που πάντα βρίσκει τρόπο να υπερβαίνει τον εαυτό της.
