Άλλη μια “ιστορική μέρα” για το ελληνικό νερό. Ο υπουργός Περιβάλλοντος, με ύφος που θυμίζει παρουσίαση startup, ανακοίνωσε το “σχέδιο για τη λειψυδρία” — ένα επταπλό θαύμα που υπόσχεται να μας ποτίσει μέχρι το 2055, αρκεί να αντέξει το Excel.
Ο Εύρυτος, το νέο υπερ-έργο των 535 εκατομμυρίων ευρώ, παρουσιάστηκε περίπου σαν το Άγιο Δισκοπότηρο της Αττικής. Μηδενικό κόστος λειτουργίας, άριστο νερό, πλήρης αξιοποίηση υποδομών — μόνο ο χρυσός μονόκερος λείπει. Και αν κάτι πάει στραβά; Κανένα πρόβλημα: έχουμε Plan B, Plan C, πιθανώς και Plan D για το… 2035.
Φυσικά, στο μεταξύ, οι πολίτες θα συνεχίσουν να πληρώνουν “τις χαμηλότερες τιμές στην Ευρώπη” — που θα παραμείνουν χαμηλές, εκτός αν χρειαστεί να αυξηθούν, αλλά και τότε θα είναι πάλι χαμηλές. Εν ολίγοις, θα πληρώνουμε περισσότερο για να νιώθουμε φθηνότεροι.
Η ΕΥΔΑΠ υπόσχεται “έξυπνους μετρητές”, νέους αγωγούς, νέες μονάδες και “θωράκιση για 30 χρόνια”. Εδώ να γελάσουμε ή να δακρύσουμε; Γιατί κάθε φορά που ακούμε “θωράκιση για 30 χρόνια”, συνήθως σε πέντε τρέχουμε να μαζεύουμε κουβάδες από τα ταβάνια.
Και βέβαια, δεν θα μπορούσε να λείψει η μεταρρύθμιση: συγχωνεύσεις, ρυθμιστικές αρχές, “ευελιξία” (που συνήθως σημαίνει λιγότερα για τους εργαζόμενους, περισσότερα για τους εργολάβους). Το νερό, από κοινωνικό αγαθό, εξελίσσεται σιγά-σιγά σε χρηματιστηριακό προϊόν — με χαμόγελο και μπλε γραβάτα.
Εν ολίγοις, το σχέδιο μοιάζει περισσότερο με επικοινωνιακή άσκηση παρά με ρεαλιστικό πλάνο. Πιο πολύ μυρίζει γραφείο PR παρά υδρολογική μελέτη. Αλλά δεν πειράζει — στο τέλος της ημέρας, αν δεν έχουμε νερό, θα έχουμε τουλάχιστον πολύ ωραίες διαφάνειες PowerPoint να τις κοιτάμε με δίψα.
